مرکز تخصصی فقه و اصول النفیسه اصفهان

چکیده:

مشارکت، تداعي‌کننده‌ي آزادي فطري انسان در تعيين سرنوشت جمعي خويش است وبه دلیل گستره وسیع این فرایند، مشارکت سیاسی را می‏توان به مجموعه‏ای از فعالیت‏ها و اعمال تعریف کرد که به نوعی به افزایش قدرت یک جامعه منجر می گردد .وقتی بحث از حضور زنان بعنوان نیمی از افراد جامعه مطرح می گردد یک بحث جنجال برانگیز را به همراه می آورد وعده ای با استناد به برخی آیات به مخالفت بر می‌خیزند،لذا ضرورت داردبه مبانی مشارکت بانوان در قرآن وسنت پرداخته شود وثابت شود که زنان هم بخاطر تساوی کرامت و حیثیت انسانی دوشادوش مردان در مشارکت سهیمند و منع زنان از حضور در جامعه با فرمان عقل سلیم ومبانی فقهی وحقوقی سازگار نیست.
گرچه این رساله در پی تبیین مبانی حق مشارکت بانوان در اسلام است ولی بدیهی است که نقطه عطف آن باید در بیان ادله جواز باشد و برمبنای آن ادله و مبانی استنباطی از آن ثابت نماید انگیزه شارع بعنوان مبنا در مشارکت اموری است که در مصادیق مشارکت بارز است و عموم (زن ومرد)را در بر می‌گیرد. با این نتیجه می‌تواند مورد استفاده‌ى نهادهاى تصمیم ساز امور زنان باشد. یکى از مهم‌ترین این نهادها مجلس شوراى اسلامى است که با تصویب قوانین حامى توسعه مشارکت زنان در همه عرصه‌ها ؛ مى‌تواند گام مهمى براى عملى شدن این موضوع در جهت هموار کردن شرایط براى افزایش مشارکت سیاسى زنان، بردارد.
كليد واژه ها: مشارکت، مشارکت سیاسی، مشارکت سیاسی بانوان، حضور زن، قضاوت.

نگارنده
اكرم احمدي