اهدای جنین به طور کلی با دو روش لقاح داخل رحم (لقاح بین سلول های جنسی نر و ماده در داخل رحم زن) و لقاح خارجی رحم (تزریق هم زمان اسپرم و تخمک به داخل رحم) قابل تحقق می باشد.
روش داخل رحم به دو صورت IUI (تلقیح اسپرم به داخل رحم) و GIFT (تزریق هم زمان اسپرم و تخمک به داخل رحم) انجام می گیرد که با توجه به مخالفت اکثر فقهای معاصر با انجام روش های تلقیح داخل رحمی به ویژه تزریق اسپرم مرد بیگانه به یک زن و با عنایت به عدم تجویز روش های داخل رحمی توسط مقنن در زمان تصویب قانون در سال 82، با آنکه مقنن در مقام بیان فروض مسئله بوده است، به نظر می رسد که در حقوق فعلی ایران روش های باروری داخل رحمی با منع قانونی روبرو می باشد.
و اما روش خارج رحمی نیز به دو صورت ZIFT3 (تلقیح سلول جنسی بارور شده) و IVF (انتقال جنین) انجام می گیرد.
به نظر برخی حقوق دان ها روش مورد پذیرش در حقوق ایران روش IVF می باشد، ولی با توجه به عدم قید روش خاصی برای انتقال جنین در قانون، به نظر می رسد کلیه روش های انتقال خارج از رحم در حقوق ایران پذیرفته شده باشد.

کبری یزدانی