چکیده
در این رساله با استناد به آیات وحیانی و منابع غنی روایی و همچنین یافته¬های علوم روانشناسی براساس تقسیم بندی بلوم، در سه حیطه‌ی شناختی، رفتاری و عاطفی به ارائه‌ی راهکارهایی در راستای افزایش محبت در روابط همسران پرداخته شده است.
در حیطه‌ی شناختی پس از بیان دو قسم تفاوت‌های فردی و نوعی میان زن و مرد، تفاوت‌های نوعی در سه زمینه‌ی زیستی، عقلی و عاطفی مورد بررسی قرار گرفت و آشنایی و درک متقابل تفاوت‌های ساختاری به عنوان راهکار اصلی در این فصل مطرح شد. سپس نقش باورهای دینی و تقویت آن در افزایش مهرورزی در نهاد خانواده مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس یافته¬های این فصل، اعتقاد به توحید، نبوت، معاد و التزام به تقوا موجب اهتمام بیشتر همسران به روابط مطلوب با یکدیگر می¬گردد.
در حیطه‌ی رفتاری به سبب گسترده بودن رفتارهای نیکو و تأثیر گذار، برجسته¬ترین آن از جمله ابراز محبت، آراستگی، احترام متقابل، عذرخواهی و عذرپذیری، گفت¬و¬شنود مؤثر، همکاری در امور و استمداد از مشاور به تفصیل مورد بحث واقع شد که التزام به هریک از این رفتارها، موجب افزایش احساس رضایتمندی و محبت بین زوجین می¬گردد.
در حیطه‌ی عاطفی به دو فصل ارتباط جنسی و هوش هیجانی اشاره گردید. در مورد ارتباط جنسی که به لحاظ جایگاه بی¬نظیر عواطف در جهت بخشیدن به این رفتار در حیطه‌ی عاطفی مورد بررسی واقع شد، اصول لازم قبل، حین و پس از این ارتباط که منجر به افزایش محبت بین زوجین می¬گردد، مطرح شد. در هوش هیجانی نیز مهارت¬های ضروری در چگونگی شناخت و مدیریت احساسات خویشتن و درک هیجانات مثبت و منفی همسر ذکر گردیده و درباره‌ی خشم به عنوان اصلی¬ترین احساس مهلک محبت، به تفصیل سخن گفته و راهکارهای مواجهه با آن که منجر به افزایش محبت بین همسران می¬گردد، بیان شده است.
لذا به منظور دستیابی به تحکیم روابط زناشویی در جامعه¬ی ایرانی بر¬پایه¬ی سبک زندگی اسلامی، که هدف نهایی این طرح بوده، منابع به روش کتابخانه¬ای و براساس تحلیل محتوا مورد مطالعه قرار گرفته و یافته¬ها بر محور راهکارهای افزایش محبت بین همسران گردآوری شده است.

نگارنده
بتول زاهد پور