چکیده
آنچه که در این نوشتار در پی آن هستیم اینکه، اولاّ: با معنای لغوی و اصطلاحی تقلید آشنا شدیم که در لغت به معنای انداختن گردنبند به گردن کسی است و در اصطلاح به معنای رجوع افراد نا آشنا در مسائل دینی، به افراد متخصص در مسائل دینی، باشد.
ثانیاً از تاریخچه تقلید، تقلید که حتی در زمان حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه اطهار وجود داشته است و ائمه به یاران خود سفارش به فتوا دادن برای مردم می کردند. و حتی تقلید در بیان اصل سنت آنچنان گسترش پیدا می کند که موجب پیدایش بیش از صد مذهب در میان آنها می شود که بعداً در چهار مذهب آنها را محدود می کنند.
ثالثاً: نحوه ی به کار رفتن تقلید در لسان روایات کم هم در معنای لغوی و هم در معنای اصطلاحی، باشد را می بینیم.
رابعاً: با دلایل عقل، سیره عقلا، آیات قرآن ، روایت، اجماع و سیره مسلمین ضرورت تقلید در راوع این را اثبات می کنیم و سپس از مخالفان تقلید که در واقع مخالفت آنان گاهی با رأی و قیاس ظنی مجتهد و گاهی مربوط به عالمانی است توان استنباط احکم شرعی را دارند، سخن می گوئیم که البته آنها هم به آیات و روایات استناد کرده اند.
خامساً: تقلید در اصول دین را بررسی می کنیم که مشهور علما با دلیل عقلی «قاعده دفع ضرر محتمل»، ایجاد دور از تقلید در مسائل اعتقادی همچنین با استناد به برخی آیات قرآن کریم، قائل به عدم تقلید در اصول دین شده اند.
البته گروهی آن را جایز و حتی واجب می دانند و برای اثبات سخن خویش از آیات قرآن کمک گرفته اند. و در اتنها چند مسأله پیرامون تقلید بیان می کنیم، مثل: تقلید اعلم: که یک مسأله اختلافی هم میان علمای امامیه و هم میان علمای اهل سنت، لزوم و عدم لزوم تقلید از اعلم می باشد.
تقلید میت: که اکثر امامیه تقلید ابتدائی از میت را جایز نمی دانند ولی در استمرار، بقاء او را شرط نمی دانند ولی اهل سنت اکثراً تقلید از میت را جایز می دانند. و اینکه در مسأله تقلید از مجتهد نباید تقلید کنیم بلکه باید یقین پیدا کنیم که وظیفه تقلید است.
واژگان کلیدی: تقلید، اصول، فروغ، سیره، رساله، اجتهاد، مجتهد، اجماع.

 نگارنده : مریم اعظمی