چکیده مطالب

تشبه به کفار و پیروی از آنان یکی از مصادیق گمراهی و فساد است، از نظر اسلام انجام دادن افعالی که مختص کفار است، مکروه و منهی می باشد، احتمال دارد دلیل این کراهت و نهی این باشد که انجام دادن چنین افعالی موجب می شود که مسلمانان رفته رفته بدون اینکه بخواهند در ورطه ی پیروی فکری از آنان بیفتند که نتیجه ی آن ورود در زمره ی دشمنان اسلام و سلب استقلال شکوه اسلامی خواهد شد. تشبه به کفار آثار و عواقبی دارد از جمله آنکه موجب سلطه ی کفار بر مسلمانان در زمینه ی سیاسی، نظامی، اقتصادی و مانند آن می شود.
اگر چه در آیات ، صراحتی نسبت به حرمت تشبه به کفار نیست اما عموماتی در آیات وجود دارد که افرادی از تشبه به کفار را شامل می شود و حرمت آن ها را ثابت می کند.
در روایات ، تعبیر تشبه به کفار مکرر یافت می شود که اکثر آن روایات در مقام نهی از مواردی هستند که جهت نهی از آنان ، تشبه به کفار است . و به تعبیر دیگر علت نهی از برخی امور، تشبه به کفار بیان شده است .
هر چیزی که علت حکم ( تشبه به کفار ) در آن باشد مورد نهی و حرام است خصوصاًدر اموری که به عنوان شعار و نشانه کفار ، می باشند که این علت در آنها ظهور بیشتری دارد. علاوه بر اینکه در صدق تشبه ، صرف وجود وجه شبه بین مشبه و مشبه به کافی می باشد و احتیاجی به قصد تشبه نیز وجود ندارد.
این پژوهش از نوع توصیفی و کتابخانه‌ای است و به دنبال این پرسش است که «نظر فقه شيعه پیرامون تشبه به کفار چیست؟»و نیز این‌که: 1) دیدگاه اسلام نسبت به دوستی با کفارچیست؟ 2) ادله ی نهی از تشبه به کفار کدامند؟
كليد واژه ها: تشبه، کفار، رکون، اطاعت، اسلام

نگارنده
نجمه بهزاد نیا