چکیده
امر به معروف و نهی از منکر از ضروریات دین مبین اسلام است که نقش مهمی در ایجاد فرهنگ اسلامی و نهادینه ساختن آن دارد.
آیات قرآن و روایات معصومین علیه السلام، تأکید زیادی بر انجام آن داشته اند و عواقبی نیز بر ترک این مهم آمده است.
درباره وجوب امر به معروف و نهی از منکر و اهمیت و جایگاه آن و چگونگی مراتب و اجرا، فقیهان زیادی تحقیق و نظریه داده اند ولی اجرای آن تا حدودی به دست فراموشی سپرده شده است.
به نظر می رسد، بررسی فقهی آن توسط پژوهشگران بتواند گام مؤثری در احیاء حکومت اسلامی باشد. در این مقاله تعریف فقهی امر به معروف و نهی از منکر، جایگاه آن در مباحث دینی، ادله وجوب آن از نظر فقها، شرایط اجرایی آن از نظر فقها، اتلاف مال دیگری هنگام دفع منکر و ضمانت آن، گرفتن اجرت برای آن، شبهات بر عدم وجوب آن و مراتب اجرا، وجوب کفایی یا عینی و شرایط آن مورد تحقيق قرار می گیرد.
کلید واژه ها
معروف، منکر، شرایط، ادله وجوب، مراتب، ضمان، شیوه ی اجرا