بر مهدی و آن هاله ی نورش صلوات       بر خال لب و جام ظهورش صلوات 

بی پرده همه انس و ملک می گویند        بر سال و مه و وقت ظهورش صلوات 

1-برداشت ایستا و انفعالی از انتظار

انتظار نه احترام است نه اعتراض ، نه گوشه گیری است نه امید ذهنی و ایستا . انتظار عقیده ای پویا ست. یعنی حضور در صحنه عملی و زمینه سازی عینی و دگرگونی ریشه ای ،منتظر باید آمادگی فکری ، روحی و عملی داشته باشد.

2- برداشت نادرست از مفهوم غیبت

غیبت به معنای ناپیدا شدن ،پنهان شدن ،دور و جدا شدن است. برخی غیبت را به معنای عدم حضور گرفته اند ، این معنی درست نیست .غیبت یعنی عدم ظهور ،امام حاضر هست اما ظاهر نیست در بین ماست اما او را نمی بینیم . امام صادق(ع) می فرمایند:مردم امام خویش را نمی یابند با این که او در موسم حج حاضر می شود و مردم را می بیند در حالی که مردم او را نمی بینند.

3-استبعاد ظهور یا استعجال

عجله کردن در ظهور  و یا دور انگاشتن آن و غفلت ازآمادگی ،  یکی دیگراز آسیب های مهدویت است.

اگر حقیقت غیبت درک شود ، و بدانیم حضور امام زمان (ع) در زمان غیبت ،مانند خورشید پشت ابر منشا اثر و نورانیت است و بدانیم ظهور از سنت های الهی است که با فراهم شدن  شرایطش تحقق می یابد ،هرگز در این امر شتاب نخواهیم کرد . توصیه به بردباری و صبر در زمان غیبت در کنار انتظار فرج ، برای همین است.

همانطور که استعجال، آسیب خطرناکی است ، استعباد ظهور و دور پنداشتن آن نیز آسیب جدی و پر ضرری است . افرادی که ظهور را دور می شمارند ،هرگز آماده نبوده و نوعی رخوت و سستی در آنان پیدا می شود . حصار شکستن ، هنجار شکنی و عبور از حدود و مرزهای الهی شاخصه ی چنین تفکری است.  

4 -تطبیق ناصواب نشانه های ظهور

سعی و تکلف در ایجاد رابطه بین هر حادثه ای با ظهور حتی مواردی که روایات بر آن دلالت ندارد، موجب ضعف باور مردم به موضوع مهدویت می شود.

5-ملاقات گرایی                  

 بدون تردید ، رویت امام زمان (ع) و ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبری امری ممکن بوده و واقع شده است ، داستان های نقل شده در این رابطه از افراد موثق به میزانی است که انکار آن ممکن نیست اما یک وجه دیگر روایات نفی ملاقات آن است که اگر کسی ادعای ملاقات و رویت به اختیار خود و دلخواه نماید ، تکذیب کنید ، یعنی بگو یید من هر وقت بخواهم و اراده کنم خدمت امام می رسم ، چنین کسی را تکذیب کنید ، زیرا اگر امام بخواهد خود را می نمایاند و به حضور می پذیرد نه مثل این که هر وقت ما اراده می کنیم  سر به بستگان و دوستان بزنیم ، به همین شکل می توانیم مدعی ملاقات با امام زمان (ع) شویم.

6- مدعیان مهدویت

مهدی باوری عمری به درازای تاریخ اسلام دارد ،پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین(ع) همواره سعی در زنده نگه داشتن اندیشه مهدویت داشته اند، کثرت روایات و شایع بودن این تفکر مو جب شده است تا افرادی به گزاف ادعای مهدویت نمایند. این ادعا ریشه در هوی و هوس مدعیان و جهل و نا آگاهی مردم دارد.

7- نگاه یکسویه ( امام قهر و غضب)

یکی از لغزش گاههای مهدی پژوهی  ارئه چهره قهر آمیز ، خشونت طلب و جنگ آور از امام زمان (ع) است . این عامل آسیب زا باعث گسست بین مردم و امام شده و خدای ناکرده نفرت و انزجار ایجاد می کند.

8- گسترش ظلم و غفلت از وظیفه

با دقت در روایاتی که خبر از پر شدن جهان از ظلم می دهد ، روشن می شود که گسترش ظلم شرط ظهور نیست ، بلکه توصیف وضعیت زمان ظهور است . امام زمان (ع) می آید ظلم را بزداید، مظلوم را یاری کند چگونه می شود مظلوم ، خود ظلم کند . مراد از این خبر ، آن است که ظلم به نهایت و خط پایان می رسد، پیمانه ستم کارپر می شود ،اشقیا به نهایت کار  خود می رسند،نه اینکه سعادتمند و خوب و مومن وجود ندارد بر عکس پیروان مهدی (ع) باید زمینه ظهور را با اعمال خوب خود فراهم کنند.

9- استنکاف از پیروی علماء

افرادی در دوران غیبت با نادیده گرفتن نقش علماء و تراشیدن اقطاب و جایگزینی طریقت به جای شریعت و تحریم پیروی از ولی فقیه ، عملا در ورطه ی این آسیب افتاد ه اند . ائمه معصو مین (ع) دین مردم را به دست فقهاء سپرده اندو آنان را امین مردم خواند ه اند تا از چنین مرید پروری ها و فرقه سازی ها جلوگیری شود. استنکاف از پیروی علماء و تکروی در این زمینه ، عامل تفرقه و تشتت شیعیان و سقوط در ورطه ی گمراهی می باشد و بستر مناسبی برای استعمار گران فراهم می آورد.