در روایات آمده که رسول خدا صلی الله علیه و آله کفش خود را پینه می زد ،و لباسش را وصله می کرد ، و خود درِِ خانه را باز می کرد ، و شیر گوسفندان را می دوشید، و شتر را می بست سپس شیر آن را می دوشید،و چون خادمش از آسیاب کردن خسته می شد به او کمک می کرد و خود آسیاب می نمود.
آب وضوی شبش را خود تهیه می کرد؛هیچ کس در شرم وحیا بر او پیشی نداشت؛هنگام نشستن تکیه نمی کرد در کارها به اهل خانه کمک می نمود وبا دست خود گوشت خرد می کرد.
چون بر سر سفره غذا حاضر می شد مانند بندگان می نشست؛ هرگز در اثر پر خوری باد گلو نزد.
دعوت هر کسی را چه آزاد باشد یا بنده می پذیرفت ،هدیه را قبول می کرد گر چه جرعه ای شیر بودو از غذای هدیه می خورد ولی از صدقه نمی خورد. به چهره کسی خیره نمی شد .برای خدا خشم می گرفت ولی برای خویش خشم نمی گرفت . گاهی از گرسنگی سنگ بر شکم می بست . هر طعامی که حاضر می شد میل می کرد .
دو لباس روی هم نمی پوشید،گاه یک نوع بُرد یمانی راه راه به تن می کرد.گاه عبایی پشمینه روی دوش می افکند.و گاه لباسهای کلفت از پنبه کتان می پوشید.و بیشترین لباسهای حضرتش سفید بود.زیر عمامه شب کلاه به سر می گذاشت،پیراهن را از سمت راست آن می پوشید.

فداک یا رسول الله

از کتاب سنن النبی   -علامه طبا طبا ئی