عجلان گوید:خدمت امام صادق(ع) بودم که سائلی آمد،امام برخاست و ازسبدی که در آن خرما بود دست خود را پر کرد و به سائل داد.سائلی دیگر آمد امام بار دیگر مشتی خرما برداشت و به او داد.سائل سومی آمد،باز امام برخاست و مشتی خرما به او داد.بار چهارم سائل دیگری آمد، امام فرمود:خداوند روزی رسان ما و شماست!سپس فرمود: کسی از رسول خدا (ص) چیزی از دنیا نمی خواست مگر اینکه عطا می فرمود،تا آنکه زنی پسر خود را نزد آن حضرت فرستاد و به او گفت :نزد حضرت برو و از او چیزی بخواه ، اگر فرمود : فعلاً چیزی نداریم ، بگو:پیراهن خود را به من بده.امام فرمود:آن حضرت پیراهن خویش را در آورد و به پسر عطا فرمود.آن گاه خداوند آن حضرت را به میانه روی سفارش فرمود:"و لا تجعل یدک مغلولة الی عنقک"دست خود را به گردنت مبند(بخل مورز)و نیز به طور کلی بار مکن(هر چه داری مده)که در غیر این صورت ملول و دلتنگ خواهی شد.