یادگار های علمی یک رهبر

از خصوصیات امام خمینی که نگاه ها را به سوی خود جلب می کرد، اندوخته های علمی او بود. وقتی امام نظریه های دینی خود را درباره ی تشکیل حکومت اسلامی بیان کرد، بیشتر علما آن را پذیرفتند. بدون تردید اگر امام برای شکل گیری و شروع نهضت خود پشتوانه فکری و فقهی نمی داشت، این نهضت مورد قبول مسلمانان واقع نمی شد و کم تر کسی به آن می پیوست، اماامام برای برپایی حکومت اسلامی دلایل محکم فقهی بیان می کرد که کتاب ولایت فقیه یا حکومت اسلامی حاصل درس های امام درباره ی تشکیل چنین حکومتی است.

امام خمینی، از آن انسان های نادری است که در بسیاری از جنبه ها و توانمندی های علمی، شاخص و راهنما هستند. البته گذشته از استعدادی که خداوند به چنین انسان هایی عنایت می کند، نظم، کوشش و علاقه ی عمیق شخصی عامل بسیار مهمی برای شکوفایی است. وقتی به زندگی تحصیلی امام نگاه می کنیم، می بینیم که با نظمی مثال زدنی مطالعات خودش را دنبال می کرده است. دیگر این که وقتی امام به سرچشمه ی دانشی در وجود استادی پی می برد، همواره گرد وجود آن استاد می گشت و از آن چشمه ی گوارا آن قدر می نوشید که احساس می کرد، سیراب شده است و حال خود چشمه ای شده که جویبارهای علم و معرفت از آن جاری است. شرح دلدادگی امام به برخی از اساتید خود، بسیار شیرین و خواندنی است. گاهی این علاقه به گونه ای بوده که تنها امام می توانسته در مجلس درس استادی زانو بزند و کسب معرفت کند. به همین دلیل، وقتی امام به سن میان سالی رسید، یکی از چهره های برجسته ی علمی حوزه ها شده بود. جلسه های درس امام در حوزه های قم و نجف، مشتاقان فراوانی داشت و بسیاری از اساتید بزرگ امروز حوزه ی علمیه قم و مسئولان و رهبران روحانی کشور، روزگاری از شاگردان امام بوده اند و از دریای علم آن عالم بزرگ بهره ها برده اند.