لیلای من

ادعای دوستی دارم ولی ای وای من

روز و شبها گریه کرد از دست من مولای من

روزها رفت من از مولای خوبم غافلم

هر کسی را جا داده ام اندر دلم

ظاهراً مجنون او لیلای بی همتای ماست

باطناً لیلای ما دنیای پر غوغای ماست

نسخه قابل چاپ

ورود نوشته شده توسط مرکز تخصصی فقه و اصول النفیسه در 1391/02/04 ساعت 03:41:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0.

مطالب مرتبط
نظرات (0)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

نظر دهید

مطالب مرتبط وجود ندارد