آنچه ممکن است موجب شبهه در ذهن ساده اندیشان شود ، طول عمر آن حضرت است ، ولی باید دانست که طول عمر یک انسان حتی تا چندین هزار سال  نه محال عقلی است و نه محال  عادی؛ زیرا محال عقلی آن است که به اجتماع یا ارتفاع دو نقیض منتهی شود، مثل آنکه بگوییم: هر چیزی یا هست یا نیست ؛ و هر عددی یا زوج است یا فردا   … که اجتماع و ارتفاع هر دو عقلا محال است ؛  و محال عادی آن است که به نظر عقل ممکن است، ولی با قوانین طبیعت سازگار نیست ، مانند آنکه در آتش بیفتد و نسوزد.

اما طول عمر انسان در قرن ها و بقای سلولهای بدن به حال نشاط  جوانی ، نه از قسم اول است و نه از قسم دوم ؛ بنابر این اگر حیات انسانی مانند حضرت نوح  950 سال یا بیشتر به طول انجامید ، زیاده بر آن  هم ممکن است؛ و از همین روی ، دانشمندان در جستجوی یافتن راز  بقای حیات و نشاط جوانی بوده و هستند و می توان با قواعد علمی  بدن انسان را از زوال و آفت نگهداری کرد.

بنا بر این طول عمر یک انسان از نظر عقلی و عملی ممکن است  ، هر چند راز آن برای بشر کشف نشده باشد .

گذشته از این ، اعتقاد به امام  زمان (ع) در مرتبه ی بعد از اعتقاد به قدرت مطلقه و قدرت بی حدّ خداوند متعال  و اعتقاد به نبوّت انبیاء  و تحقق معجزه  است  و بر این اساس ، آ ن دست قدرتی که آتش را بر ابراهیم  سرد و سلامت می کند و سحر ساحران را در کام  عصای موسی نابود می نمایید و  پیکر مرده را به دم عیسی زنده می کند و اصحاب کهف را قرن ها در حالت خواب بدون مدد غذا نگه می دارد ، برای او نگه داشتن انسانی در طول هزاران سال همراه با نشاط  جوانی-به جهت حکمت بقای حجت در زمین و نفوذ  مشیت به غلبه ی حق بر باطل - سهل و آسان است.

دیر زمانی نیست که قبر شیخ  صدوق در ری شکافته شد و بدن تازه ی او نمایان گشت و روشن شد که قانون طبیعت در مورد پیکر او استثنا خورده و عوامل فساد از تاثیر در اندراس بدن او عقیم گشته است!

اینک اگر عمو میت قانون طبیعت در مورد شخصی که به امام زمان (ع) به دنیا آمده و کتابی را عنوان کمال الدین و تمام النعمه  به نام آن حضرت نوشته است  تخصیص  بخورد ، تخصیص آن در مورد خلیفه ی خدا و وارث جمیع انبیا و اوصیا تعجب ندارد.