علامه طبا طبائی در کتاب شریف تفسیر المیزان ج20 می فرمایند:سهل انگاری و ریا کاری در نماز یعنی آنهایی که از نمازشان غافلند اهتمامی به امر نماز ندارند و از فوت شدن آن باکی ندارند چه اینکه بعضی اوقات فوت گردد یا وقت فضیلتش از دست برود و یا اینکه ارکان و شرایط و احکام و مسائلش را ندانسته و نمازی باطل بخوانند . امام صادق علیه السلام در ذیل آیه 4و 5و6 سوره ماعون که سهل انگاری در نماز را بیان می کند می فرمایند: منظور تاخیر نماز از اول وقت و بدون عذر است.

1- اصلاح جهت زندگی:
دنیا و مادیات را به عنوان وسیله نگاه کند نه هدف و این مرحله دوم است که انسان بفهمد که مقصد و هدف جای دیگری است .  ..
2- داشتن اراده و تصمیم بر تمرکز حواس:
امام صادق علیه السلام می فرمایند: هیچ انسانی نسبت به آنچه بخواهد انجام دهد ناتوان نیست. پس اگر انسان بخواهد نمازی با توجه و حضور قلب بخواند و در خواسته ی خود جدی باشد و تلاش و کوشش نماید می تواند ، چنانچه بزرگان و سالکان طریق این راه را پیمودند و به میزان سعی و تلاش خویش به آن نائل آمدند.
3- پاسداری از دل با استمرار یاد خدا:
مواظب باشیم یاد غیر خدا در دل نقش نبنددو دلبستگیهای غیر خدایی را از آن خارج کنیم.
4- وحدت دل وزبان:
یکی از مشکلات اصلی در عبادات ما این است که ضمن اینکه زبانمان مشغول اوراد و اذکار است قلبمان در جای دیگری به سیر و سیاحت می پردازد هنرمند کسی است که بتواند بین دل و زبانش در نماز هماهنگی ایجاد کند البته برای رسیدن به این مطلوب باید تلاش نمود و نقش تلقین و تکرار در این زمینه بسیار ارزنده می باشد.
5- فهمیدن معانی اذکار و کلمات نماز نیز سبب حضور قلب بیشتر می گردد.
6- انتخاب مکانی ساکت و آرام و به دور از چیزهایی که باعث حواس پرتی می شود.
7- پرهیز از گناه زیرا گناه عامل موثری است در فاصله گرفتن از خدا.