به هر شهری که می‌رسیدند، پدر سراغ آثار باستانی را می‌گرفت؛ این بار به یک شهر زیر زمینی رسیدند؛ شهری با قدمت چند هزار ساله.
پدر سخت به فکر فرو رفته بود؛ به‌طرف بچه‌ها برگشت و گفت: می‌بینید بچه‌ها! این جا هم افرادی زندگی می‌کردند؛ حتما آرزوهایی داشتند؛ برای زندگی برنامه‌ریزی‌هایی کرده بودند؛ آدم‌های خوب یا بدی بودند؛ اما حالا جز اثری از محل زندگی آن‌ها چیزی باقی نمانده؛ ما هم روزی به سرنوشت آن‌ها دچار می‌شویم.¹ تنها چیزی که برای ما باقی می‌ماند اعمال خوبمان است؛ سعی کنیم طوری زندگی کنیم که بعدها از کم کاری‌های خود پشیمان نشویم.
پی‌نوشت:
1) سوره آل عمران، آیه 137: قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ: بدون شک پيش از شما سنت‌هایی [بوده و] سپرى شده است؛ پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام تكذيب ‏كنندگان چگونه بوده است.

#احسن_الحال