?آيا خداوند را در برزخ ديدار ميکنيم يا بعد قيامت؟ اگر نه پس اون دنيا چه فايده اي دارد؟

اين عشق الهي کي به سرانجام ميرسد؟

يني قرار باشد اون دنيا مثل اين دنيا فقط ياد خدا باشيم يا در جوار رحمتش باشيم ولي او را نبينيم؟

✍پاسخ:

✅به طور قطع خداوند نه در دنيا نه در برزخ و نه در قيامت هرگز با چشم سر ديده نمي شود و نمي توان چنين انتظاري داشت زيرا لازمه آن جسمانيت خداوند و نقص وي مي باشد. بلکه با چشم دل ديده مي شود و خداوند در مقابل ديده نشدن با چشم سر، شيريني و حلاوت حضور خود را در قلب مومنين ايجاد مي کند.

همين شيريني و حلاوت حضور باعث مي شود اولياي الاهي هرگز مناجات با خدا را با هيچ چيز ديگر عوض نمي کنند همچنانکه ما در دنيا وقتي به زيارت امامان (ع) مشرف مي شويم ايشان را نمي بينيم.

اما چنانکه در زيارت نامه ايشان آمده است به جاي آن، شيريني اين زيارت را در قلب خود احساس مي کنيم به همين جهت هميشه مشتاق زيارت معصومين (ع) هستيم .

ثانيا چنانکه حضرت امام (ره) در کتاب معاد فرموده اند بزرگترين آرزوي اولياء الاهي لقاء الله است که در قيامت حاصل مي شود و اين لقاء الله به اين معناست که حجابهاي بين ايشان و خداوند برداشته مي شود و درک و احساس ايشان از عظمت سلطنت و قهاريت خداوند بسيار شديدتر و قوي تر مي شود (معاد از ديدگاه امام خميني (ره)، ص 326) و اين لذت درک حضور را به مراتب بالاتر مي برد.

مهمتر از ديدن، درک و احساس اين حضور است براي مثال افراد زيادي بودند که پيامبر (ص) را ديدند اما لذتي از اين حضور نداشتند اما افرادي بودند در کشور ديگر زندگي مي کردند و پيامبر (ص) را نمي ديدند اما با آن حضرت ارتباط معنوي و قلبي داشتند مانند اويس قرني. لذتي که اويس قرني از محبت خود به رسول خدا ميبرد هرگز آن افراد نمي بردند.

بالاتر از ديدن، محبت داشتن است خداوند سرتاپاي اولياء خود را از محبت خويش پر مي کند و آنها حاضر نيستند قطره اي از اين محبت را با تمام دنيا عوض کنند.