مرکز تخصصی فقه و اصول النفیسه اصفهان

در بین #روزه و عطش و اشک و شور و شین
یک ذکر مستجاب بگوییم فقط #حسین

#شب_زیارتی
#شب_قدر
#شب_بیست_و_سوم_ماه_مبارک_رمضان

? شهید مطهری(ره):

«اگر حسین بن علی، امروز بود می‌گفت:
اگر مےخواهی براے من عزادارے ڪنے، شعار امروز تو باید فلسطین باشد!
شمرِ ۱۳۰۰ سال پیش مُرده! شمرِ امروز را بشناس!!»

? وعده ما: راهپیمایی باشکوه روز قدس
#القدس_لنا

❌ شبهه:

” من روز قدس ندارم…چون من آریایی هستم.
روزقدس من گرامیداشت 175قواص دست بسته که به دست اعراب زنده به گور شدند
روزقدس من روزمبارزه با اسیدپاشیه
روزقدس من روزمبارزه بااختلاسه
روزقدس من روز کودکان گرسنس
روزقدس من روزحمایت از مردم مظلومه ایرانه که زیر تحریم کمرخم کردند
روزقدس من روزجوانان بیکاروجان باختگان موادمخدره
آری روز قدس معنا ندارد … “

✅جواب:

♦️ایرانیان از دیرباز به مبارزه با ظلم معروف بوده اند. یکی از امتیازات بزرگ کوروش کبیر همین ظلم ستیزی بوده است.

♦️دلسوزی نویسنده برای شهدا یک تناقض فاحش است ! شهدا از پیشگامان دفاع از آرمانها و ارزشها الهی و انسانی بودند و حمایت از مظلوم و مقابله با ظالم هم از بزرگترین آرمانهای آنان بود .

♦️مغالطه همیشگی این دست شبهات در این است که مبارزه با برخی مفاسد منوط به تعطیلی سایر ارزشها یا انجام برخی ارزش های دیگر است. در حالی که مبارزه با ضد ارزش ها زنجیره ای به هم پیوسته است و هیچ کدام مانع دیگری نیست همانطور که آب جای غذا را نمی گیرد و غذا جای آب را!

♦️ مساله غزه مساله یک سرزمین نیست؛ مساله تقابل انسانیت و حیوانهای انسان نماست و حتی غیر مسلمانان آزاده نیز در حمایت از این مردم فریاد سر می دهند .

♦️ در اهمیت دفاع از مظلومین فلسطینی و باطل بودن این شبهات همین بس که خداوند می فرماید :
به عزّت و جلالم سوگند كه از ظالم در دنيا و آخرت انتقام مى گيرم و از كسى هم كه مظلومى را ببيند و بتواند ياريش كند و نكند بى گمان انتقام مى گيرم.
“كنزالعمال، ج3، ص505، ح7641″

قرار گذاشتند، هر کدام هر جای دیدنی رفتند؛ برای هم عکس بگیرند؛ عکس را که دید با تعجب پرسید: شمال هم با این حجاب می‌روید؟!

من که هر بار شمال می‌روم دیگر حجابم را بر می‌دارم. آن جا آدم فقط خوش می‌گذراند، این حجاب دست و پا گیر است و به کارش نمی‌آید!

دوست او گفت: یعنی می‌گویید: در شمال خدا نیست؟! شهرهای مختلف باهم فرقی دارند برای تبعیت از حکم خدا؟!
اگر سفر هم می‌رویم، خدا خواسته بریم تا عاقبت امت‌های قبل رو دریابیم؛¹  نه اینکه به سفر هم فقط به چشم خوش گذرانی نگاه کنیم؛ می تونیم از هر وسیله‌ای برای بندگی خدا یا بندگی شیطان استفاده کنیم، باید تصمیم درست بگیریم کدام را انتخاب کنیم.

پی‌نوشت:
1) سوره آل عمران، آیه 137: قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ قطعا پيش از شما سنت‌هایی [بوده و] سپرى شده است پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام تكذيب ‏كنندگان چگونه بوده است.

#احسن_الحال

سین اول؛ سنجد

«سنجد» را به این نیت در سفره هفت سین می گذارند که هر کسی با خویشتن عهد کند، با آغاز سال جدید هر کاری را سنجیده انجام دهد؛ چرا که سنجد نماد سنجیده عمل کردن و نشانه گرایش به عقل است.

«سنجد» نماد فرزانگی و زایش میوه‌ای است که وقتی بارور می‌شود و بویش در فضا پراکنده می‌شود. پرورش دهنده قوای احساسی آدمی نیز هست. به همین دلیل برخی بر این باورند که سنجدی که سر سفره هفت سین گذاشته می‌شود، نماد عشق انسان‌ها به یکدیگر نیز است.

سین دوم؛ سیب

سیب، نماد سلامتی و زیبایی است و سیبی که سر سفره می گذارند، نشان از دوری از گزند و آسیب دارد. رسم است که سیب را مادر یا پدربزرگ خانواده سر سفره بگذارند؛ به این دلیل که همیشه بزرگترهای یک خانواده نگران سلامتی اعضای خانواده شان هستند.

سین سوم؛ سبزه

سبزه نشان از تولد دوباره، حیات دوباره و زایش و سبزی است. سر سفره گذاشتنش به این دلیل است که سال آینده سالی شاداب، سرسبز و خرم باشد. خود رنگ سبز هم ارتعاش افکار ما را موزون نگه می دارد و به ما آرامش می دهد.

سین چهارم؛ سمنو

سمنو نماد قدرت و سمبل خیر و برکت است. از آنجا که سمنو غذایی مقوی است که از گندم تهیه می شود و به آن غذای مرد آفرین می گویند و سرشار از ویتامین و مواد مغذی است؛ آن را به عنوان نماینده ای از صبر، عدالت، مقاومت و قدرت بر سفره می گذارند.

سین پنجم؛ سیر

سیر، گیاهی دارویی است و به عنوان ماده‌ای گندزدا به کار می رود و به دو دلیل سر سفره هفت سین گذاشته می شود، اول؛ نشان از تندرستی و میکروب زدایی دارد و دوم؛ برای رعایت حدود و مرزها سر سفره گذاشته می شود. سیر نماد مناعت طبع شناخته می شود؛ یعنی انسان همواره باید مناعت طبع پیشه کند. سیر نشانه قناعت و یادآوری سیر چشمی است.

سین ششم؛ سرکه

سرکه، نماد تسلیم و رضاست. از سرکه در ادبیات و تمثيل ایرانی در توصیف اضطراب و اشک و گریه استفاده می‌شود و مولانا از گریه و آزار با عنوان سرکه فشانی یاد می‌کند. سرکه سر سفره نوروزی ما را به پذیرش ناملایمات زندگی دعوت می کند.

سین هفتم؛ سماق

سماق که رنگ طلوع آفتاب است؛ سمبل صبر و بردباری است و مظهر طلوع و آغاز دوباره معنی می شود.

****

ساير وسايل سفره عيدانه؛

سکه: سکه، سین مدرن سفره هفت سین است و جزو هفت سین به حساب نمی آید؛ بعد‌ها به سفره اضافه شده است تا نمادی برای افزایش دارایی باشد.

قرآن کریم: قرآن را به نشانه توکل و توسل به خدای متعال بر سفره قرار می دهند و درخواست بهترین ها را از خالق خویش دارند.

آینه: آینه نماد روشنایی است و حتما باید بالای سفره جای گیرد.

ماهی: نماد زایش، تازگی، شادابی و تکاپو است.

شمع: مظهر فروغ و روشنایی است.

یکی از جشن های باستانی ایرانی جشن عید نوروز می باشد که به همین مناسبت به تشریح تاریخچه ای از این عید باستانی در ادامه می پردازیم.

جشن همتای واژه (عید) در زبان های ایرانی (جشن) یا (یسن) است. از ریشه YAZ به معنای ستایش، نیایش و پرستش؛ (ایزد) به معنای ستایش شده و نیایش شده نیز از همین ریشه است. (جشن) واژه ای ایرانی، مذهبی و بسیار کهن است.

این واژه که باری گران از معناها و سنت های ویژه ایرانی را بر دوش دارد، در اصل عبارت بوده است از برپایی مراسم نیایش و سپاس به مناسبت رخداد یک پیروزی، یک واقعه اجتماعی یا یک معجره آسمانی که سودی برای اجتماع داشته باشد. مردم به هنگام برپایی بزرگداشت گردهم جمع می آمدند و خدای را با مراسم ویژه مذهبی نیایش می کردند، و این نیایش و سپاس همه ساله به عنوان قدرشناسی از موهبتی که از سوی خداوند ارزانی شده بود تکرار می گردید.

این مراسم با رقص های مذهبی و سرود و موسیقی نیز همراه بوده است. آن چنان توده هایی از آتش برپا می داشتند و در کنار آن صدها و هزارها اسب و گاو و گوسفند قربانی می کردند. آن گاه سهمی از قربانی به آتش داده می شد و باقیمانده آن میان مستمندان و نیایشگران پخش می گردید و با همین گوشت قربانی سور و مهمانی برگزار می شد. همین جشن ها در دوره های مختلف زندگانی اقوام ایرانی، آغاز سال را اعلام می کردند.